Kerstcliché

In zijn column neemt Berrie de lezer mee bij wat hem opvalt tijdens zijn werkzaamheden als directeur van Charge.

Niemand zit te wachten op een decembercolumn, zei mijn collega op vrijdagmiddag, net voor mijn vakantie. Hij had gelijk. Het is een hele kunst om in december iets te schrijven dat niet bol staat van clichés of leest als een goedbedoelde maar uiteindelijk vooral best irritante levensles. En toch schreef ik er eentje.

Want ja, ik hou van de feestdagen. Lichtjes, etentjes, kerstmuziek. Ik begin altijd ruim voordat Sky Radio overstag gaat: Perrie’s ‘Christmas Magic’ is, als je het mij vraagt, een klassieker in wording. Ik ben zelf een kerstcliché, misschien komt het daar op neer.

December barst van de jaarlijstjes en -overzichten. Kranten en blogs verzamelen de beste films en boeken, projectmanagementtools en gezondheidsapps bundelen onze persoonlijke mijlpalen. Honderden kilometers hardgelopen en duizenden taken afgevinkt. Wat een jaar, wat een impact. 

Zouden wij dat bij Charge niet ook moeten doen? Een jaaroverzicht van democratie en Europese integratie. Een Spotify Wrapped voor de meest impactvolle burgerinitiatieven van Europa. “Jouw favoriete genres in 2024 waren Post-ironische participatie-rock en Lo-fi Vergadercore.”

Klinkt heel leuk, maar als we op die manier uitzoomen, valt er in de praktijk een stuk minder te jubelen. Want hoe staat het met Nederland? Europa? De wereld? Laten we zeggen dat eerlijke antwoorden op die vragen niet per se leiden tot een hartverwarmende kerstboodschap.

Ik wil daarom iets tegenover deze genadeloze optelsom zetten. Laten we ook stilstaan bij de grootsheid van het kleine. We hoorden het afgelopen jaar vaker: om impact te maken, hoef je niet in een klap de wereld te veranderen. Daar is-ie dan toch, de stichtelijke boodschap. Vergeef het me.

Op een strandwandeling tussen Callantsoog en Julianadorp herkende ik laatst mijn eigen voetafdrukken in het zand. Hoe nonchalant ik ook geslenterd had, ik had een duidelijk spoor nagelaten. Elke stap telde. Misschien mogen we er toch een beetje op vertrouwen dat wat we doen, hoe klein ook, impact maakt. 

En wat als die voetstappen in het zand worden uitgewist door het tij? Volgend jaar zetten we ze gewoon opnieuw. En impact meten op de lange termijn is uiteindelijk werk voor historici.